کد مطلب:225627 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:244
سخاوت امام رضا
در كرم و بخشنده بودن آن وجود مبارك، قضایا و داستان های زیادی نقل شده است كه بعضی از آنها را در فصل كرامات آن حضرت خواهیم آورد. اكنون جریانی كه مرحوم كلینی (علیه الرحمه) نقل كرده است، ذكر می كنیم. راوی می گوید:
با جمعی بسیار در محضر مبارك امام رضا علیه السلام بودیم، كه شخص ابن سبیلی [1] آمد، و خطاب به آن حضرت چنین گفت: «یابن رسول الله صلی الله علیه و آله! من دوست شما و دوست پدران شما هستم. نفقه ی خود را در راه حج گم كرده ام. نفقه ی راه، به من عنایت كنید. چون به خراسان رسیدم، برای شما صدقه می دهم، زیرا آنجا مكنت دارم و محتاج نیستم.» حضرت رضا علیه السلام داخل اتاق شده، و پس از چندی، از بالای در، دویست دینار به او بخشید. سپس از او خواست كه آنجا را ترك كند، و به وی گفت: «لازم نیست صدقه بدهی.» بنابراین، آن شخص رفت. عده یی از حضار مجلس از حضرت پرسیدند: «با اینكه مبلغ زیادی بخشیدید، اما چرا پول را از بالای در به او دادید، و از وی خواستید كه برود تا او را نبینید؟» حضرت فرمودند: می خواستم ذلت سؤال - خواهش - را در صورت او نبینم. آیا نشنیده اید كه رسول اكرم صلی الله علیه و آله فرموده است: صدقه ی پنهانی، معادل هفتاد حج است؛ و گناه آشكار، موجب خضلان. خداوند گناه پنهانی را می آمرزد [2] .
نمونه ی دیگر از سخاوت آن حضرت اینكه، وقتی ابراهیم بن عباس صولی شاعر، به خدمت آن حضرت شرفیاب شد، امام علیه السلام ده هزار درهم، كه بر روی همه آنها نام مباركش ضرب شده بود، بخشید.
باز در جایی دیگر، به ابونواس شاعر، سیصد دینار جایزه داد؛ و چون غیر از آن مال، چیز دیگری همراهش نبود، از اسب خود پیاده شد و آن را نیز به او بخشید، و از وی عذر خواست كه
[ صفحه 50]
بیشتر از این چیزی همراه ندارد تا به او بدهد. در مناقب از یعقوب بن اسحاق نوبختی نقل شده: امام رضا علیه السلام تمام ثروت و دارایی خود را روز عرفه بین مردم تقسیم نمود، كه مورد اعتراض فضل بن سهل واقع شد.
امید آن داریم كه خداوند به لطف و كرمش، توفیق حركت در مسیر آن برگزیدگان خود را به ما بدهد، تا بتوانیم با پیروی و اطاعت از آنها، قلوب مباركشان را خرسند ساخته، تا دست ما را در دنیا و آخرت بگیرند.امروزه بر همه شیعیان واجب است كه در تمامی ساعات شبانه روز به یاد مولا و ارباب غریبمان، موعود وعده شده، مهدی فاطمه (س) باشیم؛ و سعی كنیم با اعمال و رفتار مناسب خود، و اطاعت او و اجداد طاهرش، قلب مباركش را خوشنود سازیم. ان شاء الله دعا برای فرج آن وجود مبارك را در هیچ لحظه ای از عمرمان فراموش نكنیم!
طبق فرموده ی آن حضرت، دعا برای فرج آن وجود مبارك، موجب گشایش در امور ماست. آن عزیز غایب از نظر، در حدیثی گهربار فرموده اند: «انا غیر مهملین لمراعاتكم، و لا ناسین لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم اللاواء و اصطلمكم الاعداء فاتقوالله جل جلاله (الخ). [3] «یعنی: «ما در رسیدگی و سرپرستی شما كوتاهی و اهمال نكرده، و یاد شما را از خاطر نمی بریم. اگر جز این بود، دشواری ها و مصیبت ها بر شما فرود می آمد.»
به امید فرج آن وجود مبارك، و آنكه این سطور ناقابل مورد قبول آن حضرت و جد بزرگوارش، ضامن غریبان علیه السلام واقع شود، ان شاء الله تعالی!
الحمد الله كما هو اهله
[ صفحه 52]
با جمعی بسیار در محضر مبارك امام رضا علیه السلام بودیم، كه شخص ابن سبیلی [1] آمد، و خطاب به آن حضرت چنین گفت: «یابن رسول الله صلی الله علیه و آله! من دوست شما و دوست پدران شما هستم. نفقه ی خود را در راه حج گم كرده ام. نفقه ی راه، به من عنایت كنید. چون به خراسان رسیدم، برای شما صدقه می دهم، زیرا آنجا مكنت دارم و محتاج نیستم.» حضرت رضا علیه السلام داخل اتاق شده، و پس از چندی، از بالای در، دویست دینار به او بخشید. سپس از او خواست كه آنجا را ترك كند، و به وی گفت: «لازم نیست صدقه بدهی.» بنابراین، آن شخص رفت. عده یی از حضار مجلس از حضرت پرسیدند: «با اینكه مبلغ زیادی بخشیدید، اما چرا پول را از بالای در به او دادید، و از وی خواستید كه برود تا او را نبینید؟» حضرت فرمودند: می خواستم ذلت سؤال - خواهش - را در صورت او نبینم. آیا نشنیده اید كه رسول اكرم صلی الله علیه و آله فرموده است: صدقه ی پنهانی، معادل هفتاد حج است؛ و گناه آشكار، موجب خضلان. خداوند گناه پنهانی را می آمرزد [2] .
نمونه ی دیگر از سخاوت آن حضرت اینكه، وقتی ابراهیم بن عباس صولی شاعر، به خدمت آن حضرت شرفیاب شد، امام علیه السلام ده هزار درهم، كه بر روی همه آنها نام مباركش ضرب شده بود، بخشید.
باز در جایی دیگر، به ابونواس شاعر، سیصد دینار جایزه داد؛ و چون غیر از آن مال، چیز دیگری همراهش نبود، از اسب خود پیاده شد و آن را نیز به او بخشید، و از وی عذر خواست كه
[ صفحه 50]
بیشتر از این چیزی همراه ندارد تا به او بدهد. در مناقب از یعقوب بن اسحاق نوبختی نقل شده: امام رضا علیه السلام تمام ثروت و دارایی خود را روز عرفه بین مردم تقسیم نمود، كه مورد اعتراض فضل بن سهل واقع شد.
امید آن داریم كه خداوند به لطف و كرمش، توفیق حركت در مسیر آن برگزیدگان خود را به ما بدهد، تا بتوانیم با پیروی و اطاعت از آنها، قلوب مباركشان را خرسند ساخته، تا دست ما را در دنیا و آخرت بگیرند.امروزه بر همه شیعیان واجب است كه در تمامی ساعات شبانه روز به یاد مولا و ارباب غریبمان، موعود وعده شده، مهدی فاطمه (س) باشیم؛ و سعی كنیم با اعمال و رفتار مناسب خود، و اطاعت او و اجداد طاهرش، قلب مباركش را خوشنود سازیم. ان شاء الله دعا برای فرج آن وجود مبارك را در هیچ لحظه ای از عمرمان فراموش نكنیم!
طبق فرموده ی آن حضرت، دعا برای فرج آن وجود مبارك، موجب گشایش در امور ماست. آن عزیز غایب از نظر، در حدیثی گهربار فرموده اند: «انا غیر مهملین لمراعاتكم، و لا ناسین لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم اللاواء و اصطلمكم الاعداء فاتقوالله جل جلاله (الخ). [3] «یعنی: «ما در رسیدگی و سرپرستی شما كوتاهی و اهمال نكرده، و یاد شما را از خاطر نمی بریم. اگر جز این بود، دشواری ها و مصیبت ها بر شما فرود می آمد.»
به امید فرج آن وجود مبارك، و آنكه این سطور ناقابل مورد قبول آن حضرت و جد بزرگوارش، ضامن غریبان علیه السلام واقع شود، ان شاء الله تعالی!
الحمد الله كما هو اهله
[ صفحه 52]
[1] سخص در راه مانده.
[2] ابن شهر آشوب، ج 4، ص 360، مدرك پيشين، ص 129.
[3] مجلسي، محمد باقر، بحارالأنوار، جلد 53، ص 175. طبرسي، احتجاج، ج 2، ص 479.